Czy mój kot jest inteligentny? Test IQ dla kota.

Biegłyśmy już z koleżanką na londyńskie lotnisko, kiedy ze sklepowej witryny spojrzał na mnie rudy kot. Mimo pośpiechu, wstąpiłyśmy na chwilę do księgarni, abym mogła opuścić ją z trzema książkami. Dwoma Bobami (A Street Cat Named Bob i The World According to Bob, obie autorstwa Jamesa Bowena – to Bob przykuł moją uwagę) oraz testem IQ dla kota (Test your cat. THE CAT IQ TEST, autorstwa E. M. Bard).

Dzisiaj podzielę się z Wami recenzją książki Test your cat, a raczej wrażeniami i wynikami z przeprowadzenia testu inteligencji u Ryśka i Marchewki.

Aby przeprowadzić w miarę wiarygodny test, najlepiej jest dokładnie obserwować swoje koty. Nie tylko w trakcie testu, czy na chwilę przed. Dobrze jest, kiedy na co dzień jesteśmy czujnymi i wnikliwymi obserwatorami swoich kotów. Taka wiedza bowiem przyda nam się nie tylko w celu oceny IQ własnego kota. Może być przydatna w wielu sytuacjach związanych z problemami behawioralnymi, zdrowiem psychicznym oraz fizycznym kota czyli między innymi w relacjach pomiędzy kotem a człowiekiem oraz kotami w jednym domu.

Oprócz wiedzy na temat zwyczajów i zachowań naszych kotów, aby rozwiązać cały test, potrzebne nam będą:

• kot/koty, z którymi wspólnie przeprowadzimy test (bez nich nijak nie da rady)
• sznurek (może to być sznurek, raczej cienki, cienka wstążka, sznurowadło, ok. 30 cm długości)
• mała piłka z plastiku, drewna, gumy lub innego, podobnego materiału
• ołówek (taki z gumką na końcu, z której skorzystamy lub niezatemperowany, nieostry ołówek lub coś, co kształtem przypomina ołówek / długopis)
• piórko lub cienka gumka recepturka (ewentualnie cienka gumka do włosów)
• dzwonek lub nieduża szklanka i łyżka/nieostry (na wszelki wypadek) nóż / widelec itp., którymi uderzymy o szklankę (chodzi o dźwięk)
• [opcjonalnie] notes, kartka papieru (mamy dwa koty, poza tym czasami mieliśmy odmienne z O. zdanie, dlatego robiliśmy notatki i spisywaliśmy punkty dla Ryśka i Marchewki w notesie, a nie w książce)

Kiedy jesteśmy już zaopatrzeni w wiedzę o swoich kotach oraz wyżej wymienione akcesoria, możemy przystąpić do testu.

Wprowadzenie czyli co wynik testu powie mi o moim kocie

Ze wstępu dowiemy się, że na poziom kociej inteligencji ma wpływ wiele czynników, między innymi pochodzenie, doświadczenia, wiek, warunki w jakich kot żyje. Z krótkiego opisu łatwo możemy wywnioskować, że na rozwój naszego kota wpływamy także my sami.

Stąd też dowiemy się, jakie obszary kociego IQ zmierzymy, a są nimi:

• umiejętność koordynacji (ciała, ruchowej, a nie np. pracy zespołowej),
• umiejętność komunikacji (za pomocą ciała i głosu – taki np. wrzask o 5 rano),
• zdolność rozumowania (myślenia, reagowania, rozwiązywania problemów, koncentracji, kojarzenia faktów itd. czyli trochę więcej niż rozszyfrowanie znaczenia pustej miski)
• zachowania społeczne (czyli między innymi relacje z ludźmi i innymi zwierzętami, takie jak miłość do Ciebie i nienawiść do drugiego kota w domu, połączone z zazdrością o Ciebie).

Test jest podzielony na cztery części: A, B, C i D. Każdą z nich opisałam krótko poniżej.

Część A czyli Cat Observation Test (Obserwacje)

Część pierwsza tyczy się wspomnianych wcześniej obserwacji i znajomości własnych kotów. Wasze koty nie muszą Wam towarzyszyć podczas udzielania odpowiedzi na pytania w teście (prawdopodobnie będą Wam w nim po prostu przeszkadzać). Można nawet powiedzieć, że wyniki, a w takim razie iloraz inteligencji Waszych kotów, leży w Waszych rękach. Jest uzależniony od umiejętności wychwytywania pewnych reguł (lub ich braku) w zachowaniu i zwyczajach kotów, a nie tylko od tych zachowań.

Rozwiązując z O. tę część testu, w zdecydowanej większości przypadków zgadzaliśmy się, co do odpowiedzi. Byliśmy wręcz zaskoczeni tym, jak pewni i zgodni jesteśmy w naszych ocenach. Momentami wykrzykiwaliśmy jednocześnie te same odpowiedzi, bez chwili zastanowienia. Czasami były między nami drobne różnice zdań, ale nie tyczyły się skrajnych tylko pobliskich wyborów.

Ta część testu na pewno pokaże Wam, czy i jak dobrze znacie swoje koty. O., dzięki pracy z domu, ma większą wiedzę na temat regularności pewnych czynności u Rudych, poza tym rzeczywiście jest bardzo analitycznym obserwatorem. Za to ja jestem przekonaną o swoich racjach typową matką, która uważa swoje dzieci za wyjątkowe i (prawie) idealne :)

Czytając niektóre z pytań, trudno się nie śmiać. Zwłaszcza wtedy, gdy nasz kot jest bardzo przewidywalny, a jego rytuały stanowią o jego istocie.

Część B czyli Cat Performance Test (Zachowanie)

Do tej części zdecydowanie potrzebujecie kota/kotów i wymienionych wcześniej akcesoriów. Ważne jest, aby koty były spokojne i w dobrym nastroju, kiedy przystępujecie do testu. Jeśli w trakcie tej zabawy zauważycie u nich drażliwość, powinniście przerwać i wrócić do testu w innym terminie, kiedy znowu będą czuły się komfortowo.

Według mnie ta część testu jest najzabawniejsza, bo sprawdza reakcje kotów na różne bodźce. Jest częścią praktyczną, a nie teoretyczną, bo nie musimy zastanawiać się, co kot zrobi, gdy usłyszy za swoimi plecami brzdęk, tylko ten brzdęk powodujemy i sprawdzamy reakcję kota. Wiele z odpowiedzi tutaj moglibyśmy z O. zgadywać. W końcu oboje dobrze wiemy, że mieszkają z nami bardzo aktywne i wysportowane koty, a ten sznurek przed ich nosem musiałby być dodatkowo nasączony sosem z tuńczyka, żeby wywołać u Rudych dynamikę…

Niesamowite było dla nas uświadomienie sobie, po raz kolejny, jak bardzo Rysiek i Marchewka różnią się od siebie. Mają trochę cech wspólnych, jednak bardzo często zaznaczaliśmy dla każdego z Rudych zupełnie przeciwną odpowiedź.

Ten etap testu jest też najbardziej sugestywny – zanim podliczy się zebrane punkty, można próbować odgadywać wynik ;)

Część C czyli Extra Credit (Punkty dodatkowe)

Ta chyba najbardziej nas rozczarowała. Za dużo tam dziwnych sztuczek. My nigdy nie tresowaliśmy Rudych i nie mamy tego w planach. Nawet kosztem ich niższego IQ. Przykład? Korzystanie z ludzkiej toalety zamiast kuwety.

Mimo wszystko parę punktów Rude zebrały. Wspominałam już, że według mnie są wybitne?

Część D czyli Credit Deductions (Punkty ujemne)

Tutaj Wasze koty mogą jedynie zgarnąć ujemne punkty za ich nieprzeciętne osiągnięcia, takie jak na przykład upadek z parapetu podczas snu czy zachowania, z których jasno wynika, że kot ma wyraźne problemy z koncentracją czy logiką. Krótko rzecz ujmując, w tej części dotykamy celowości (czy raczej jej braku) różnych kocich zachowań.

Czy pisałam Wam kiedyś o tym, że Rysiek ma na drugie imię „co ja tutaj robię”? Często idzie przed siebie, nagle zatrzymuje się, przysiada i głęboko myśli. Na pewno nad tym, dokąd zmierzał.

Musieliśmy raz odjąć komuś 1 punkt…

Punktacja

Liczymy, liczymy… nie oszukujemy!

Wyniki

W zależności od uzbieranych punktów, Wasze koty mogą okazać się geniuszami lub… inteligentnymi inaczej (na wszelki wypadek nie użyję tu żadnego innego określenia).

Miejsc na podium w tym rankingu (potraktujmy wszystkie koty, które w ogóle przejdą ten test, jak zwycięzców) jest 5:

• Poziom geniusza: od 140 punktów
• Poziom superior (wysoki): 120-139 punktów
• Poziom „powyżej normy”: 110-119 punktów
• Poziom „w normie”: 90-109 punktów
• Poziom „w normie, ale niżej”: 70-89 punktów
• Poziom „poniżej normy”: 60-69 punktów

Wszystkie te poziomy mają własne opisy, z których my możemy wyciągnąć wnioski. Zastanawia mnie, dlaczego pominięto koty osiągające poniżej 60 punktów. Według moich obliczeń, najgorszy wynik, jaki można otrzymać w tym teście, to 37 punktów. Widocznie jest on absolutnie nieosiągalny i nigdzie na świecie nie występują koty z IQ poniżej 60 :)

Z przykrością muszę napisać, że ani Marchewka, ani (tym bardziej) Rysiek nie okazały się być kotami genialnymi. Chociaż, gdyby zastanowić się nad tym dłuższą chwilę, to może jest to błogosławieństwo dla mnie i dla O. Co one by z nami zrobiły, albo my dla nich, gdyby były bardziej bystre… Z drugiej strony, według opisu w książce, im wyższe IQ u kota, tym jest on po prostu zdrowszy i bardziej stabilny, czego akurat jak najbardziej życzę Rudym.

Długo zastanawiałam się, czy odkrywać przed Wami wszystkie karty. Jakieś 3 minuty.

Tak więc… poniżej wyniki Rudych!

Rysiek jest w grupie najczęściej spotykanych kotów (w książce jest też podany udział %). W normie. Zdobył łącznie 106 punktów.

Ta grupa to koty, do których na pewno śmiało można zaliczyć Rysia. Taka, która przyjmuje życie takim, jakim jest, bez większych emocji. Wydaje mi się, że życie takich kotów jest proste, bo brakuje im czasu na analizę i frustracje… W końcu jak tu wcisnąć głębokie przemyślenia pomiędzy posiłki a sen?

Marchewka to kot zdecydowanie rzadziej spotykany, bo jest w grupie… powyżej normy, zdobywając łącznie aż 117 punktów!

Trudno mi się jednak zgodzić z opisem rezultatu Marchewki. Wynikałoby z niego, że jest bardzo zrównoważona psychicznie, a jak wiecie, tak nie jest. Niestety. Być może ten jej dość wysoki iloraz inteligencji powoduje, że w jej głowie ciągle toczy się gonitwa myśli?

Jak możecie zauważyć, oboje są bardzo blisko stopnia wyżej. Tak niewiele brakowało…

Ja jestem z nich bardzo dumna. Z obojga. Myślę, że O. też.

Oprócz tego w książce znajdziecie jeszcze Porady jak podnieść IQ swojego kota, Zestawienie % kotów z każdym poziomem IQ, Porównanie wyników ze względu na płeć lub wiek kota, a także Certyfikat dla swojego kota, który możecie uzupełnić jego danymi i pokwitować własnym podpisem.

Czy traktowałabym serio tę książkę? Na pewno nie ma idealnych testów psychologicznych (nawet dla ludzi), a ja w ogóle wyjątkowo testów nie lubię. Część pytań zamieniłabym na inne, niektóre bym lekko zmodyfikowała. Część wydaje mi się zupełnie nieistotna. Jednak większość pytań i ćwiczeń z Rudymi przede wszystkim dała mi do myślenia. Dlatego odpowiedź brzmi tak: serio jest wszystko, co może mi pomóc zrozumieć moje koty. Pewnie gdybym lepiej znała psychikę kotów, sama stworzyłabym lepszy test, ale psychologiem – kocim ani żadnym innym – nie jestem ;) Dlatego na pewno wezmę dla siebie z tej książki to, co istotne.

Czy polecam Wam tę książkę? Zdecydowanie tak. Przede wszystkim pozwala spędzić trochę czasu z kotami, jeśli zapominamy o tym na co dzień. Przypomina też o tym, jak ważne jest regularne obserwowanie ich, aby móc je zrozumieć i próbować rozwiązać ich problemy. W poradniku, który ma służyć zwiększeniu IQ, tak naprawdę znajdziecie bardzo wartościowe porady dotyczące postępowania z kotami. Dowiecie się, jak się z nimi obchodzić, by uczynić je… szczęśliwymi. Mam wrażenie, że książka w pewnym sensie utożsamia wysokie IQ z poziomem szczęścia kota. Poza tym jest to świetna forma spędzenia czasu.

Życzę miłej zabawy, a przede wszystkim lekcji! Dla Was, niekoniecznie dla kotów :)

Tytuł: Test Your Cat. THE CAT IQ TEST.
Autor: E.M. Bard
Ilustracje (godne uwagi!): Robert Leydenfrost
Ocena: 8/10